ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΓΙΑ ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ (ενδείκνυται για το καλοκαίρι)

Του Ματζίρη Κωνσταντίνου, δασκάλου

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ...

Α.............με το δάσος:

( διευθυντής , δημοσιογράφος , φωτογράφος , σπίνος , δάσος)

ΔΗΜ.: Πού θα το βρω;

ΔΙΕΥΘ.: Γκουχ , γκουχ... (ξεροβήχει) . Κατάλαβα!!

ΔΗΜ.: Με περιμένει τουλάχιστον ;

ΔΙΕΥΘ.: Γκουχ , γκουχ...(ξαναξεροβήχει) . Χρόνια περιμένει.. (απάντησε σιγά) ξεκινά ο δημοσιογράφος με το φωτογράφο

ΦΩΤ.: Άκου!!

ΔΗΜ.: Τι έγινε;

ΦΩΤ.: Σύρμα.

ΔΗΜ.: Σύρμα; Έχει ξεχασμένα καλώδια ακάλυπτα η ΔΕΗ;

ΦΩΤ.: (Κουνάει αρνητικά το κεφάλι του και τα πόδια του είναι καρφωμένα στο έδαφος).

ΔΗΜ.: Έχει νάρκες εδώ ξεχασμένες από τον πόλεμο;

(τρέμοντας από το φόβο και έτοιμη να το βάλω στα πόδια)

ΦΩΤ.: (Τον κοιτάζει υποτιμητικά). Τα πουλιά στέλνουν σύρμα , δηλαδή σήμα στα δέντρα( μου εξήγησε σιγά, τόσο σιγά που σχεδόν δεν άκουγα).

ΔΗΜ.: Και τι λέει το σύρμα;( ρωτώντας ειρωνικά)

ΦΩΤ.: Προσοχή !!! Άνθρωποι !!!

ΔΗΜ.: Μια και ξέρεις τη γλώσσα τους, πες στα πουλιά πως είμαστε καλοί άνθρωποι (λέγοντας περιγελαστικά) πλησιάζει ένας σπίνος και σοβαρεύει ο δημοσιογράφος

ΣΠΙΝΟΣ.: Μήπως οπλοφορείτε; (ρωτά ευγενικά)

ΦΩΤ.: (κοιτώντας προς το δημοσιογράφο).Βγάλε αν έχεις στις τσέπες σου ή στη τσάντα σου σπίρτα ή αναπτήρα και άφησέ τα στο βραχάκι (διέταξε σχεδόν ο φωτογράφος).

ΔΗΜ.: (Ψάχνοντας προσεκτικά βρήκε στη τσέπη του μια τσίχλα). Να μια τσίχλα!!

ΣΠΙΝΟΣ.: Κράτησέ την· αυτό δεν είναι όπλο παρά μόνο για την κακοσμία του στόματος . Παρακαλώ περπατάτε στα νύχια των ποδιών σας.

ΔΗΜ.: Γιατί; (ρωτώντας ψυθιριστά)

ΣΠΙΝΟΣ: Γιατί εδώ είναι νεκροταφείο (τον εξηγεί με αληθινή θλίψη).

ΔΗΜ.: Τότε χάσαμε το δρόμο. Εμείς θέλουμε συνέντευξη από το δάσος (εξήγησε στο σπίνο στενοχωρημένη).

ΣΠΙΝΟΣ.: Δε χάσατε το δρόμο, μόνο που τώρα το δάσος έγινε νεκροταφείο (είπε με αληθινή θλίψη ο σπίνος).

ΔΗΜ.: Μα εγώ βλέπω τα δέντρα στη θέση τους...

ΣΠΙΝΟΣ.: Σωστά , μα δεν έχεις ακούσει πως τα δέντρα πεθαίνουν όρθια ;

ΔΗΜ.: (Προχωρεί και τότε βλέπει...Τα δέντρα είχαν καψαλισμένους κορμούς , καμένα κλαριά .Τα πουλιά είχαν φύγει, ο αγέρας δεν φυσούσε στα κλαριά , βλέπεις ο αγέρας δεν αγαπάει τα παιγνίδια με τους πεθαμένους). Πάρε μόνο φωτογραφίες (είπε στο φωτογράφο έχοντας πολλούςκόμπους στο λαιμό του), πάρε μόνο φωτογραφίες , η συνέντευξη αναβάλλεται για 100 χρόνια. Τόσα θα κάνει το δάσος για να ξανα γίνει. (Ο φωτογράφος έβγαζε φωτογραφίες , η δημοσιογράφος κοίταζε βουβή και ο σπίνος συνέθετε ένα καινούριο πένθιμο εμ-βατήριο).

Β...............με την Αθήνα

ΔΗΜ.: Ε! όχι κι έτσι! Όχι πως η Αθήνα έγινε η χειρότερη πόλη του κόσμου και «μόνο σαν κωφάλαλος, τυφλός , με χαμένη κιόλας την αίσθηση της όσφρησης μπορείς να επιζήσεις στην Αθήνα»!

ΑΘ.: Γιατί εκνευρίζεσαι; Δεν έχει μέσα της αυτή η διαπίστωση και αλήθεια; Τώρα σου κακοφαίνεται; Όταν όμως άσκεφτα μου έχτιζες κάθε άδειο χώρο , όταν έκοβες κι έκοβες δέντρα για να χτίσεις δε με σκέφτηκες; (η Αθήνα ήταν οργισμένη)

ΔΗΜ.: Σου ορκίζομαι πως δεν είμαι ούτε αρχιτέκτονας ούτε πολεοδόμος ούτε οικοπεδοφάγος.

ΑΘ.: Έβαλες ασφαλώς κι εσύ το χεράκι σου . (είπε με κακία)

ΔΗΜ.: Δεν το έβαλα.

ΑΘ.: Τότε γιατί όσοι δε βάλατε το χεράκι σας , δε βάλατε τις φωνές ;

ΔΗΜ.: Αλήθεια , γιατί ;

ΑΘ.: Σαν τον Πόντιο Πιλάτο , μου πλύνατε τα χέρια , «Αθώος είμαι» , είπατε και ξεχάσατε πως όποιος δεν είναι φίλος μου , είναι εχθρός μου!

ΔΗΜ.: Το κράτος φταίει...

ΑΘ.: Το κράτος πετάει τα σκουπίδια στα πεζοδρόμια μια μέρα πριν περάσει το αυτοκίνητο του Δήμου; Το κράτος πετάει τα πλαστικά μπουκαλάκια , σακουλάκια στην ακρογιαλιά ; Το κράτος έχτισε τα παράνομα ; Άσε το άλλο: για ψύλλου πήδημα , φραπ το αυτοκίνητο . Και μας πνίξανε τα καυσαέρια , γιατί κοίταξες ποτέ σου αν λειτουργεί αν λειτουργεί σωστά η εξάτμιση ;

ΔΗΜ.: Δεν έχω αυτοκίνητο.

ΑΘ.: Τότε θα πηγαίνεις στη στάση κι αντί να κάτσεις στην ουρά να ‘ρθει το αυτοκίνητο να μπεις , κάνεις ζαβολιές . Ζαβολιές κι εκεί , έξυπνος εσύ , βλάκας ο άλλος , έτσι γελούν οι ξένοι και γράφουν πως είμαι πόλη ανυπόφορη.

ΔΗΜ.: Εγώ δεν τα κάνω αυτά!! Και στη θάλασσα που πάω για μπάνιο και ψήνομαι από τον ήλιο , περιμένω στη σειρά μου να μπω στο λεωφορείο.

ΑΘ.: Πας στη θάλασσα!!! Δηλαδή το λέει η περδικούλα σου. Γιατί χρειάζεται θάρρος για να πέσεις στη θάλασσά μου , που ήταν η πιο όμορφη θάλασσα του κόσμου . (είπε η Αθήνα και με κοίταξε με υποψία) . Και δε μου λες : γεμάτο το τσαντάκι όταν πας στη θάλασσα , άδειο όταν γυρίσεις. Έφαγες , ήπιες , πέταξες τα σκουπίδια σου εκεί στην ακρογιαλιά , έτσι ;

ΔΗΜ.: -Αθήνα μου , μπορεί να μην έκανα αυτά ακριβώς , έκανα όμως άλλα και κείνο που δεν έκανα , δεν αντέδρασα για όσα σου κάνανε .

ΑΘ.: Λυπημένη είμαι , δυστυχισμένη είμαι... (με αναφυλλητά). Ξέρεις τι θα πει να έχεις κάτι κοπέλες σαν τα κρύα τα νερά εκεί πάνω στην Ακρόπολη τις Καρυάτιδες λέω και τώρα να μην τις βλέπεις; Δε λέω καλά κάνανε και τις μάντρωσαν στο μουσείο αφού ήταν για το καλό τους , μα βγαίνει οήλιος κάθε πρωί και εκεί που τις καμάρωνε αιώνες τώρα , δεν τις βλέπει. Αλήθεια έχεις δει ηλιοβασίλεμα απ’ τον Παρθενώνα; Έχεις δει πως ροδίζει το μάρμαρο;

ΔΗΜ.: Έχω δει , Αθήνα....Μα η Αθήνα δε τον άκουγε . Κοίταζε τον Υμηττό που πρέπει να είχε μενεξελιές πινελιές στις πληγές του , μα δε φαινόταν οι πληγές , ούτε οι πινελιές . Κοίταξε προς την Ακρόπολη μα κι εκείνη είχε καλυφθεί από το νέφος . Έτσι έγινε και πήρε συνέντευξη από το νέφος....

Γ...........από το νέφος

ΝΕΦ.: -Είμαι το τέρας . Κάθισε !

ΔΗΜ.: -Όχι , ευχαριστώ (με φρίκη και το κατάλαβε)

ΝΕΦ.: -Γιατί δε σου αρέσουν τα θρίλερ; (είπε με απορία)

ΔΗΜ.: -Προτιμώ τα παραμύθια.

ΝΕΦ.: -Μα είμαι το παραμύθι του 20ού αιώνα . Έτσι είναι τώρα τα παραμύθια . Τρομερά , τραγικά.

ΔΗΜ.: (βγάζοντας χαρτί και μολύβι και παίρνοντας ύφος επαγγελματικό) Όνομα;

ΝΕΦ.: Νέφος.

ΔΗΜ.: Διεύθυνση κατοικίας .

ΝΕΦ.: Αθήνα.

ΔΗΜ.: Μόνιμη η κατοικία σας;

ΝΕΦ.: Ελπίζω μόνιμη.

ΔΗΜ.: Σας ακούω (είπε και σωριάστηκε σε μια καρέκλα) .Το νέφος το είδε και θυμώνει

ΝΕΦ.: Άκουσε αυτά , που θα σου πω κοπέλα μου . Εγώ δεν είμαι η αλεπού που πάει απρόσκλητη σε γάμο . Με κάλεσες , με ξανακάλεσες κι έτσι ήρθα.

ΔΗΜ.: Εγώ , κύριε νέφος , ούτε ήξερα την ύπαρξή σας. Από το γιατρό που πήγα όταν αρρώστησα γιατί με αρρωστήσατε σας έμαθα και μετά που βούιζαν οι εφημερίδες , τα ραδιόφωνα και οι τηλεοράσεις. Πάντως , με συγχωρείτε , αλλά είμαι βιαστική , λέω να πηγαίνω (είπε συγχισμένη).

ΝΕΦ.: Α! Εγώ δε το σκέφτομαι να μετακινηθώ!!

ΔΗΜ.: Μα ξέρετε , στο σχολείο μαθαίναμε πως «ο Αττικός ουρανός αίθριος εστί».

ΝΕΦ.: Δεν ξέρω αρχαία , τι θα πει αυτό;

ΔΗΜ.:Να , πως ο ουρανός της γης είναι καθαρός και γαλάζιος.(χα , χα , χα...κάγχασε το νέφος)

ΝΕΦ.: Άρχισες εσύ τώρα να λες παραμύθια!!

ΔΗΜ.: Καλέ τι λέτε; Το λέγανε σας λέω οι αρχαίοι μας πρόγονοι . Σας διαβεβαιώ το μαθαίναμε στο σχολείο.

ΝΕΦ.: Εγώ μαθαίνω τα νέα από το μετεωρολογικό δελτίο και αυτό τα λέει αλλιώς και αλλιώτικα.

ΔΗΜ.: Κύριε νέφος λυπηθείτε μας , σας παρακαλώ!!

ΝΕΦ.: Φιλανθρωπία μου ζητάς; Όχι κορίτσι μου . Ποτέ με παρακάλια δεν έφυγε ένα κακό . Ανασκουμπώσου και πολέμα με . Πόλεμο κάνουμε κι όποιος νικήσει . Με παρακαλετά και ξόρκια δε φεύγω .

ΔΗΜ.: Θεέ μου , πού να στηριχθώ , πού υπάρχει ελπίδα;;;

Τελευταία συνέντευξη:

ΔΗΜ.: Να σου πάρω συνέντευξη , κοριτσάκι μου ;Το κοριτσάκι την κοίταξε χαμογελαστά . Δεν καταλάβαινε !!

ΔΗΜ.: Θα παλέψουμε μαζί , θ’ αγωνιστούμε . Με ξόρκια και παρακαλετά δεν φεύγει το κακό . Μα τα μάτια σου........ είναι η πιο αστραφτερή θάλασσα! Τέτοια θάλασσα πρέπει να αντίκρισαν οι πρωτόπλαστοι. Είναι ο πιο καθαρός ουρανός με ήλιους μέσα . (σκύβει και της φιλάει τα ξανθά μαλλιά). Πώς σε λένε ;;

ΚΟΡ.: ΕΛΠΙΔΑ , ΕΛΠΙΔΑ (μου είπε και έφυγε κυνηγώντας τη μπάλα της...).