Οι μαθητές και οι μαθήτριες της Γ΄ τάξης του 11^ου Δημοτικού Σχολείου Ν. Ιωνίας Βόλου, την Παρασκευή 30 Μαρτίου, αναβίωσαν  τα χελιδονίσματα, ένα  έθιμο με ρίζες στην αρχαιότητα. Οι χαρούμενες φωνές των παιδιών έφεραν το μήνυμα της άνοιξης σε καταστηματάρχες της οδού Μαιάνδρου, καθώς και στον Αντιδήμαρχο της Δημοτικής Ενότητας της Ν. Ιωνίας.

Το τέλος του χειμώνα και τον ερχομό των χελιδονιών γιόρταζαν τα παιδιά από την αρχαιότητα με τα «χελιδονίσματα».

Στα πρώτα βυζαντινά χρόνια το ελληνικό έθιμο της χελιδόνας θεωρήθηκε ειδωλολατρικό και στην αρχή απαγορεύτηκε από την εκκλησία. Υπάρχουν όμως μαρτυρίες πως τα παιδιά συνέχισαν το έθιμο και μερικές φορές τα χελιδονίσματα τα έλεγαν και μεγάλοι που δεν ντρέπονταν να τριγυρνούν κρατώντας ένα ομοίωμα χελιδονιού, μόνο και μόνο για να μαζέψουν χρήματα.

Σε κάθε γωνιά της Ελλάδας, την 1^η του Μάρτη ή στις 21 Μαρτίου, ημέρα της εαρινής ισημερίας, τα παιδιά ξεχύνονταν στους δρόμους για να καλωσορίσουν τα χελιδόνια, τους αγγελιοφόρους της άνοιξης. Στα χέρια τους κρατούσαν ένα καλάθι γεμάτο με φύλλα κισσού που μέσα του περνούσαν ένα ραβδί. Στην άκρη του ραβδιού στερέωναν ένα ξύλινο χελιδόνι που στο λαιμό του κρέμονταν κουδουνάκια. Τα παιδιά πήγαιναν από σπίτι σε σπίτι, κουνώντας το ραβδί τους κι έλεγαν το παρακάτω τραγούδι- χελιδόνισμα.

Χελιδόνα έρχεται
απ’ τη μαύρη θάλασσα

πύργον εθεμέλιωσε.
Κάθισε και λάλησε
και γλυκά κελάηδησε!
Μάρτη, Μάρτη μου καλέ
και Φλεβάρη θλιβερέ,
ο Απρίλης ο γλυκύς
έφτασε δε ’ναι μακρύς!

Μωρ’ κυρά, καλή κυρά,
έμπα στο κελάρι σου,
φέρ’ αυγά σαρακοστνά
ώσπου να ‘ρθ’ η Πασχαλιά

με τα κόκκινα τ’ αυγά!

 Παλιά, οι νοικοκυρές έδιναν στα παιδιά λάδι, σιτάρι, αλεύρι, κρασί, αυγά και σε ελάχιστες περιπτώσεις χρήματα. Τα λεφτά καθώς και τα προϊόντα που μάζευαν οι χελιδονιστές τα πρόσφεραν στην εκκλησία.
Στις μέρες μας το έθιμο επιβιώνει στην Ήπειρο, στην Μακεδονία, στη Θράκη και στα Δωδεκάνησα. 

ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ!

Σημείωση: Δημοσιεύτηκε στον τοπικό τύπο, στη "Μαγνησία" (31/3/2012) και στη "Θεσσαλία" (1/4/2011 σελ.16)