Η λίστα ιστολογίων μου

Δευτέρα 20 Φεβρουαρίου 2012

Κόκκινη κλωστή στον αέρα, στο νερό, στη γη…










Την Παρασκευή, 17 Φεβρουαρίου 2012 επισκεφτήκαμε το Κέντρο Τέχνης Τζόρτζιο ντε Κίρικο. Εκεί συναντήσαμε
Κόκκινη κλωστή δεμένη,
σε κουβάρι τυλιγμένη,
μες σε πίνακες ριγμένη,
όλους να μας περιμένει…


Ακολουθώντας την κόκκινη κλωστή γνωρίσαμε το ζωγραφικό έργο της Αγγελικής Κούρκουλου. Είδαμε αγγέλους, αλογόβραχα, παπαρούνες και πρόσωπα. Συνομιλήσαμε, ζωγραφίσαμε και ακούσαμε μουσική του Παναγιώτη Μπερλή. Ήταν μια μουσική που εμπνεύστηκε ο μουσικοσυνθέτης από τους πίνακες της ζωγράφου.
Ας γνωρίσουμε τη ζωγράφο...Γεννήθηκε μια μέρα του Ιούνη στο νησί των Φαιάκων, την Κέρκυρα.






Στο χωριό της έζησε την ομορφιά της φύσης. Μιας και το ηλεκτρικό άργησε να πάει στον τόπο της, σαν το σκοτάδι έπεφτε οι σκιές γινόταν παραμυθένιες φιγούρες και το ολόγραμμα τ’ ουρανού ο καλύτερος καμβάς.
Μα και ο πατέρας της την ταξίδευε στη μαγεία της ζωγραφικής, κάθε φορά που τον έβλεπε να σκιτσάρει πάνω στα τσιγαρόκουτα «Καρέλια». Ο δικός της πατέρας ήξερε με λίγες και γρήγορες  μολυβιές να δίνει ζωή στο ασήμαντο χαρτί.
Μα και ο παππούς έχει τη θέση του στα πρώτα της βιώματα. Κάθε φορά που έφερνε στο σπίτι παστό μπακαλιάρο τυλιγμένο σε στρατσόχαρτο, το χοντρό χαρτί περνούσε στα χέρια της Αγγελικής με την προτροπή του καλοκάγαθου παππού «θα σου χρειαστεί μικρή μου».
Η μικρή Αγγελική δεν είχε τελάρα, δεν είχε ακουαρέλες και χρώματα, δεν είχε υλικά και πινέλα, αλλά είχε την τύχη να έχει στο πατρικό της μια μεγάλη βεράντα. Ναι μια βεράντα δίχως πλακάκια στρωμένη με λείο τσιμέντο.
Στο χωριό της παλιά δεν είχαν πλακάκια και έβαζαν στο πάτωμα ένα κόκκινο χρώμα ή πράσινο ανάλογα με τα γούστα του καθενός. Το δικό της πάτωμα  ήταν κόκκινο, πολύ καλά γυαλισμένο και  η επιφάνειά του επίπεδη. Εκεί, με ένα κομμάτι από σπασμένο μαλακό κεραμίδι, έκανε τις νεράιδες της, τα ξωτικά της. Εκεί τα τοπία, το σύμπαν, όλα, οτιδήποτε έβλεπε ή φανταζόταν.
Στα χρόνια τα σχολικά όλα τα παιδιά, ανάμεσα και η Αγγελική,  έκαναν κατασκευές με κοχύλια και με φασόλια, έκαναν γλυπτική με άργιλο. Η Κούρκουλου ξεχώριζε κι ο δάσκαλος της έδωσε χώρο και χρόνο. Κλεινόταν στην άλλη αίθουσα του σχολείου, τη μεγάλη…και έφτιαχνε τα τεράστια σκηνικά για την 28η Οκτωβρίου, την 25η Μαρτίου και για τις εξετάσεις στο τέλος της σχολικής χρονιάς.
Από την Ελλάδα στη Νέα Υόρκη, μητέρα πια του Άγγελου και της Λητούς. Η συμμετοχή της σ’ ένα  διαγωνισμό ζωγραφικής αλλάζει την πορεία της ζωής της. Τα παιδιά της στο  σχολείο κι εκείνη στο καβαλέτο της σχολής της...
Σήμερα ζει και εργάζεται στο Βόλο.











Δεν υπάρχουν σχόλια: